Ruben Mols (°1991) is een Nederlandse kunstenaar die woont en werkt in Rotterdam.
Hij behaalt in 2016 zijn Bachelordiploma in de richting Fine Art in het AKV St. Joost te Breda. Tijdens het academiejaar 2018–2019 volgt hij een Master in de Studio for Immediate Spaces in het Sandberg Instituut te Amsterdam.
Ruben Mols is gefascineerd door de rol die technologie (met name Informatie Technologie (IT) en micro-elektronica) speelt in ons dagelijks leven; hoe digitale applicaties fysieke processen vervangen en hoe dit onze gedragingen en acties beïnvloedt.
Technologie stelt ons in staat om altijd in verbinding te zijn met elkaar en de wereld om ons heen. Dankzij technologische hoogstandjes is alle denkbare informatie op de dag van vandaag toegankelijk en oproepbaar geworden. Daarmee omzeilen we de biologische beperkingen van ons lichaam aldus de kunstenaar. Maar het inlijven met technologie is een interactie. De gebruikte apparatuur gebruikt ook de gebruiker. Dit komt bijvoorbeeld tot uiting in op maat gemaakte reclame en op algoritmisch bepaalde videosuggesties (dit zijn in eerste opzicht twee onschuldige voorbeelden). Er is een circuit ontstaan tussen gebruiker en apparaat. Hiermee is de scheidslijn tussen sturen en gestuurd worden, input en output vervaagt. IT is niet alleen een nuttige tool maar iets dat ons en de manier waarop we handelen in de wereld actief vormgeeft.
De kunstpraktijk van Ruben Mols wordt gedreven door zijn grote interesse in de macht van technologie en de consequenties die het heeft op het leven van het individu en de maatschappij. De kunstenaar is hierbij geïnteresseerd in de mechanismen die zich afspelen achter “de schermen” van technologische apparaten. Het intrigeert hem dat technologie voor een groot deel onzichtbaar is en we geen toegang hebben tot de codetalen, structuren en processen die bijvoorbeeld versleuteld zijn achter “User Interfaces” en afgeschermd zijn achter het gladde oppervlak van een smartphone. Daar komt bij kijken dat apparatuur steeds kleiner en immateriëler wordt met als gevolg dat we ook letterlijk grip op de werking van tools verliezen. De relatie die we hebben met technologie als consument, is volgens hem een te eenzijdige verhouding. Mols stelt zich terecht de vraag of de mens opgewassen is voor de maatschappelijke gevolgen met betrekking tot de economie en de gezondheidszorg. Hierbij denkt hij vooral aan de fysieke en psychologische gesteldheid van de gebruiker.
Ruben Mols ontrafelt in zijn praktijk verschillende strategieën achter technologische apparaten met als doel de werking van deze onzichtbare mechanismen te doorgronden.
De kunstenaar onderzoekt enerzijds de binnenkant van apparaten door ze letterlijk open te breken en te demonteren. De micro-elektronische onderdelen, die huizen binnenin de ons zo vertrouwde tools, vormen op een directe manier de basis voor de vormentaal van zijn telefoon/tablet sculpturen.
Anderzijds gebruikt Ruben computergestuurde tekenprogramma’s om op een intuïtieve manier te spelen met de rationele beeldtaal van technologische apparatuur zoals bv. 5G zendmasten. Na de ontwerpfase worden de tekeningen van alle onderdelen uit hout gesneden met een laser-cutter. Het inzetten van deze technieken maakt het de kunstenaar mogelijk om een industriële standaard na te bootsen. Tijdens het productieproces van zijn sculptuur eigent de kunstenaar zich als het ware het proces van automatisering en robotisering toe. Omdat zijn creatie vertrekt vanuit de ambacht van één persoon krijgt het eindproduct een ander karakter. Kunst laat toe dat het beeld geen functie heeft. Het beeld overstijgt zijn fysieke zijn en kan transcendentaal worden.
Ruben Mols probeert via zijn sculpturen toegang te krijgen tot een wereld die voornamelijk gericht is op berekening en functionaliteit. Hij hoopt op deze manier een beeldend aanknopingspunt aan te reiken met als doel de complexe verhouding tussen mens en machine bespreekbaar te maken.