Als zoon van een mimespeler en een kleuterjuf komt Koos Buster Stroucken in 1991 op de wereld.
De kleikunstenaar, zoals hij zichzelf noemt, laat liever zijn familienaam weg en is om die reden beter bekend als Koos Buster.

Koos Buster studeert van 2013 tot 2018 aan de Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam. Tijdens zijn basisjaar laat de kunstenaar zich verleiden door een materiaal dat voor hem onbegrensd veel mogelijkheden biedt. Buster beheerst de materie klei als een virtuoos en behaalt in 2018 zijn graduaat in keramiek. Tijdens zijn afstudeerproject presenteert hij het “Grote Koos Buster Museum”.

Aanvankelijk is het de wens van Koos Buster om in de voetsporen van zijn vader te treden; om mimespeler te worden! Uiteindelijk kiest hij klei als het medium om zich als kunstenaar te uiten. Zijn talent om mensen te beroeren zit hem in het bloed, wat zich duidelijk weerspiegelt in zijn oeuvre. Buster creëert met zijn beeldend werk verhalen en theater over onbenullige dingen. De kunstenaar zet mensen op het verkeerde been en laat ze verwonderen.

Een idee tekent hij op in een snelle schets. De onhandige lijnvoering van deze eerste tekening ziet hij graag weerkeren in zijn werk. Het is voor Buster een noodzaak om de imperfectie te eren. Aan de hand van zijn schetsen werkt de kunstenaar naar een keramische finale toe waarin de rommeligheid en de onschuld van het eerste ontwerp bewaard moeten blijven. Vingerafdrukken die ontstaan tijdens het maakproces blijven doelbewust zichtbaar in zijn afgewerkte sculpturen. Ze vormen de stille getuigenis van de kinetische energie van de maker. Het eindresultaat levert niet-afgelikte, doorleefde kunstwerken met een knipoog naar humor.

In deze tentoonstelling kan je kennis maken met een selectie uit zijn serie sierborden in het typische Delfts blauw. Koos Buster vindt het fijn om objecten en tradities te lauweren die met uitsterven worden bedreigd of te weinig aandacht krijgen. Zijn sierborden zijn echter niet voorzien van de traditionele windmolens, zeeschepen en Delftse koe. Met grote scherpzinnigheid vervangt hij deze thema’s van weleer door allerhande leuke en minderleuke anekdotes. De kunstenaar verbeeldt op de serie borden tevens alledaagse handelingen en formuleert eigen quotes beprenkeld met een vleugje ironie. In deze blauw-witte serie maakt hij ondermeer handig gebruik om beschamende personages aan de kaak te stellen.

Net zoals Duchamp stelt Koos Buster zich de vraag wat kunst tot kunst verheft. Een groot onderdeel van het oeuvre van Koos Buster zijn alledaagse fabrieksprodukten die worden herschapen tot levensgrote kunstwerken van keramiek en glas. In tegenstelling tot Duchamp, maakt Koos Buster gebruik van zijn virtuositeit om ons ethische kwesties diepgaand te laten overdenken. Op zijn manier wil Koos Buster deze ready made opjecten aandacht geven en ze verheffen tot kunstwerken.

Volgens Buster is het leven geen feest maar kan je zelf wel zorgen voor de feestversiering. Het maken van kunst staat voor hem gelijk aan het ophangen van slingers op zijn party. Via zijn kunstenaarschap viert Buster de triviale dingen van het leven en wil hij de toeschouwer aanzetten tot reflectie. In zijn werk is hij voordurend op zoek naar tegenstrijdigheden, de perfecte lulligheid of iets onzinnigs dat een podium vraagt. De kunstenaar benut zijn gaven om een glimlach op het gezicht van de toeschouwer te toveren. Buster wil met zijn kunstwerken doelbewust laagdrempelig en heel toegankelijk zijn. Dit om zoveel mogelijk mensen uit alle lagen van de bevolking te laten genieten van zijn kinderachtige gekte.