Verschuiving
115 x 90 cm
Acryl op linnen

Een Gecomponeerde Stilte

Paul Corvers ('s-Hertogenbosch, 1953) doorliep begin jaren tachtig de Academie voor Beeldende Kunsten St. Joost te Breda. Hij startte zijn opleiding in 1977, het jaar waarin de Neue Wilden, een neo-expressionistische stroming in Duitsland zijn oorsprong vond. Corvers ziet zichzelf als een schilder waardoor zijn initiële fascinatie voor deze stroming en voor het Amerikaanse abstracte expressionisme, niet vreemd is. De echo van het modernisme van Piet Mondriaan klonk in de loop der jaren echter steeds luider. Het grote verfgebaar en de complexe, pasteuze kleuraanbreng verstilden. De horizon en bij uitbreiding het landschap boden de toeschouwer vele jaren een houvast bij het bekijken van zijn abstracte composities.
In zijn recentere werk componeert Paul Corvers schilderijen. Vele kleurvlakken groot en klein worden afgewisseld met een frivole wollige verftoets. Op het eerste zicht geschilderd in een hermetische en moeilijk toegankelijke schilderstaal die een duidelijk en goed overwogen plan suggereert. Het landschap vormt het uitgangspunt, lees ik hier en daar. Vaak is er inderdaad een horizon te bespeuren in de werken van Paul Corvers maar ik vraag me af of er niet meer aan de hand is. Kijkend naar de werken moet ik vooral denken aan de twee uitgangspunten van de bekende Amerikaanse avant-garde componist John Cage (Los Angeles 1912-1992 New York): kans en onbepaaldheid (‘chance and indeterminacy’). Geïnspireerd door het zenboeddhisme begon Cage muziek te componeren waarbij het gaat om de pure ervaring van klank als klank, zonder verdere emotionele expressie of coherente structuur.
De figuratieve handvatten worden in de recente werken van Paul Corvers steeds meer losgelaten om tot pure, abstracte composities te komen, opgebouwd uit duidelijke kleurvlakken bepaald door kans en onbepaaldheid. Piet Mondriaan stelde destijds zijn composities intuïtief maar harmonieus samen. Ook dit herkennen wij in het werk van Corvers. Waar de Neue Wilden zich aan ons presenteerden als uiterst expressieve schilders wars van dogma’s en werkend in een totale vrijheid, bereikt Corvers dit stadium met compleet ander werk. Het avontuur van het schilderen bevindt zich in het minimale. De kleurvlakken die op het doek verschijnen, verwijzen op deze manier enkel naar zichzelf. Ze zijn volledig in rust en compleet in vrede ten opzichte van elkaar. Het resulteert in werken die een welkome stilte vertegenwoordigen. De kleine formaten van de meeste werken ontwarren een ongekende grootsheid. Het sluit aan bij wat John Cage ooit zei: 'Er bestaat niet zoiets als een lege ruimte of een lege tijd. Er is altijd iets te zien, iets te horen. Sterker nog, als we proberen een stilte te maken, kunnen we dat niet.' Het werken in grote vrijheid resulteert ook bij Paul Corvers in een leegte rijk aan beelden en geluiden. Een Gecomponeerde Stilte.

Hans November Breda,
20 juli 2020